Słowniczek zagadnień językoznawczych - język japoński

Uczysz się japońskiego, a może myślisz o rozpoczęciu nauki? Przejrzałeś już sporo materiałów do nauki japońskiego i na Twojej drodze pojawiły się różne zagadnienia, których nie rozumiesz? Dzisiaj zapraszam na językoznawczy słowniczek japońskiego słownictwa, które może pojawić się podczas nauki japońskiego czy przeglądania materiałów o japońskim i Japonii. 

Japoński słowniczek językoznawczy

Tranksrypcja - Zapis kanji - hiragana - wyjaśnienie

• Ateji   当て字   あてじ - Grupa znaków chińskich służąca w języku japońskim do fonetycznego zapisu niektórych słów. Znaki przy uwzględnieniu aspektu fonetycznego przypisano do słów już istniejących oraz do zapożyczeń.
• Daimeishi 代名詞 だいめいし - Zaimek.
• Dōshi  動詞 どうし - Czasownik.
• Fukushi 副詞 ふくし - Przysłówek.
• Furigana 振り仮名 ふりがな -  Kana znajdująca się z boku, nad lub pod znakiem kanji, która wskazuje odczytanie znaku. Pomaga w odczytywaniu skomplikowanych znaków w podręcznikach, a także książkach i gazetach (zawsze znajdziesz ją nad znakami, których nie ma na liście Jōyō)
• Gairaigo 外来語 がいらいご - Słownictwo pochodzące z języków zachodnich, przede wszystkim z angielskiego i portugalskiego.
• Hiragana 平仮名 ひらがな - To jeden z dwóch japońskich systemów pisma sylabicznego 'kana'. Hiragana jest używana głównie do zapisu: Partykuł, przedrostków, okurigany czy furigany. Charakteryzuje się "trawiastym" oraz zaokrąglonym wyglądem znaków.  
• Jinmeiyō kanji 人名用漢字 じんめいようかんじ - Oficjalna lista znaków, które mogą być wykorzystywane w imionach i nazwiskach.
• Joshi 助詞 じょし - Partykuła.
• Jōyō kanji-hyō  常用漢字表 じょうようかんじひょう - Oficjalna lista 2136 powszechnie używanych znaków kanji, ustalona przez Ministerstwo Edukacji Japonii w 2010 rok. Obowiązująca do teraz.
• Kakikae 書き換え かきかえ - użycie innego znaku zamiast powszechnie stosowanego, który ma to samo brzmienie - 才 zamiast 歳.
• Kanbun 漢文 かんぶん - Tym terminem określa się teksty chińskie sprowadzone do Japonii, pisane ideogramami chińskimi i odczytywane po japońsku.
• Kango 漢語 かんご - Słownictwo i wyrażenia sino japońskie,  pochodzenia chińskiego.
• Kanji 漢字 かんじ - Ideogramy pochodzenia chińskiego, które wraz z sylabariuszami hiragana i katakana stanowią element pisma japońskiego. 
• Katakana 片仮名 かたかな - Drugi z japońskich systemów pisma sylabicznego kana. Powstał w IX wieku i jest używany głównie do: Zapisu zapożyczeń z języka obcego, nazw własnych, nazw zoologicznych i botanicznych, oraz do podkreślania zwrotów i wyrazów. Charakteryzuje się "kanciastym" wyglądem znaków. 
• Keigo 敬語 けいご - Język grzeczny, używany głównie w zdaniach dotyczących współrozmówcy, którego w ten sposób "wywyższamy" w rozmowie. 
• Keiyōdōshi 形容動詞 けいようどうし - Przymiotnik niepredykatywny, czyli na-przymiotnik.
• Keiyōshi 形容詞 けいようし - Przymiotnik predykatywny, czyli i-przymiotnik. 
• Kenjōgo 謙譲語 けんじょうご - Modestywny (skromny) język, służy uniżeniu nas samych, gdy mówimy do osoby wyżej postawionej. 
• Kokuji 国字 こくじ - To „znaki krajowe”, czyli kanji stworzone przez Japończyków.
• Kun'yomi 訓読み くんよみ - Jeden z dwóch sposobów czytania znaków kanji - rdzenne japońskie czytanie chińskich znaków, używane zwykle w samodzielnych słowach, a nie w złożeniach sinojapońskich. 
• Kungana 訓仮名 くんがな To wersja trudnej ongany oraz pismo fonetyczne, które brało pod uwagę wyłącznie rdzenne, japońskie czytanie ideogramów. 
• Man’yōgana 万葉仮名 まんようがな - To najstarszy sposób fonetycznego zapisu języka japońskiego za pomocą znaków chińskich. Była używana V i VI wieku. Rozkwit tego systemu przypadł na VIII wiek. Man’yōgana dała początek współczesnym sylabariuszom japońskim: Hiraganie i katakanie.
• Mazegaki 交ぜ書き まぜがき To sposób zapisywania niektórych znaków (szczególnie bardzo złożonych) w złożeniu kaną nie kanji. Np. しょう油 - shouyu (sos sojowy). 
• Meishi　名詞　めいし - Rzeczownik
• Okurigana 送り仮名 おくりがな - Przyrostki kany, służą dwóm celom: Odmienianiu przymiotników i czasowników oraz definiują czytanie i znaczenie określonego kanji.
• On'yomi 音読み おんよみ - Jeden z dwóch sposobów czytania znaków kanji - „czytanie sinojapońskie”. Używany zwykle w złożeniach.
• Ongana 音仮名 おんがな - To powstała po kanbunie forma zapisu znaków w tekście jako czystych fonogramów z pomijaniem warstwy semantycznej. W tym stylu stworzona jest antologia Man’yōshū.
• Rōmaji ローマ字 - Transkrypcja języka japońskiego za pomocą alfabetu łacińskiego.
• Sonkeigo 尊敬語 そんけいご- Honoryfikatywny (wywyższający) język, używany, gdy zwracamy się od osoby wyżej postawionej od nas. Służy wywyższeniu osoby, o której mówimy, lub do której się zwracamy. 
• Teineigo 丁寧語 ていねいご - Neutralny język grzeczny, najczęściej używany w połączeniu z językiem potocznym (desu, masu). 
• Tōyō kanji 当用漢字 とうようかんじ - Lista 1850 znaków zatwierdzona jako znaki powszechnego użytku, którą posługiwano się przed Jōyō kanji-hyō.
• Wago 和語 わご - Słownictwo czysto japońskie, zwane również yamato-kotoba (大和言葉).
• Wasei-eigo 和製英語 わせいえいご - Słowa japońskie utworzone ze słów angielskich, wymyślone w Japonii. Zazwyczaj zapisywane katakaną. 

Chcesz uczyć się japońskiego - zapisz się na kurs z @orientalistka_wordpassion. 

Czy są inne wyrażenia, które były dla Ciebie niejasne? 

Niedługo przedstawię słowniczek kulturoznawczy.

Współautorką tekstu jest: Paulina Ciupak https://www.linkedin.com/in/paulina-ciupak-1184ab204/