O kanji słów kilka...

Dzisiejsza podróż pociągiem zaowocowała kolejną lekcją języka japońskiego. Na początku miałam inną koncepcję, ale nie miałam przy sobie odpowiednich materiałów, dlatego postanowiłam podzielić się z Wami moją największą pasją!

Kanji - ideograficzne znaki pochodzenia chińskiego, zaadaptowane przez Japończyków. Znaki chińskie zapożyczyli również Wietnamczycy i Koreańczycy. Jednak obecnie, w Wietnamie używa się alfabetu łacińskiego, natomiast w Korei bardziej popularne jest pismo sylabiczne hangul. Mój licencjat poświęciłam reformom pisma w Japonii oraz próbom eliminacji znaków z użycia, jak się okazuje bezskutecznym. Dla wielu to zła informacja, a dla mnie wręcz przeciwnie. Uwielbiam znaki i nie będę tego ukrywać;P Przechodząc do meritum dzisiejszego wpisu, pokażę Wam, jak owe znaczki wyglądają i jak to się czyta.

Trochę teorii: Większość znaków kanji posiada czytanie onyomi - sino-japońskie oraz kunyomi - japońskie. Nie każdy znak ma czytanie japońskie. Znaki, które je posiadają, to najczęściej przymiotniki i czasowniki. Kolejną ważną kwestią jest kolejność stawiania kresek. Jest ona wbrew pozorom bardzo ważna! Zwykle pisząc znaki przyjmujemy zasadę od prawej do lewej z góry do dołu. 

Kolejność: Znak - czytanie on - czytanie kun - znaczenie - przykłady

子　　シ・こ (shi/ko)

子　こ (ko) - dziecko

子供　こども  (kodomo) - dziecko

男子　だんし (danshi) - chłopiec

日　ジツ、ニチ (jitsu/nichi)・ か、ひ　(ka/hi)

日　ひ・にち (hi/nichi) - dzień

日曜日　にちようび (nichiyōbi) - niedziela

日本　にほん (nihon) - Japonia

古　コ (ko)・ふる－い、ふる－す　(furui/furusu)

古い　ふるい (furui) - stary

古本屋　ふるほんや (furuhonya) - antykwariat

古歌　こか (koka) - stara piosenka

愛　アイ(ai)

愛　あい (ai) - miłość

恋愛　れんあい (renai) - miłość

鼻　ビ(bi)・はな(hana)

鼻　はな (hana) - nos

耳鼻科　じびか (jibika) - laryngologia

紫　シ・むらさき

紫　むらさき (murasaki) - fiolet

紫外　しがい (shigai) - UV

飲　イン、オン(in/on)・の－む、のーみ(nomu/nomi)

飲む　のむ (nomu) - pić

飲み物　のみもの (nomimono) - napoje

飲酒　いんしゅ (inshu) - alkohol

Kanji w liczbach:

• Istnieje około 50 tysięcy znaków kanji:)
• W Chinach używa się ok. 6 tysięcy.
• Znaki chińskie przybyły do Japonii ok. VI wieku i na początku używano ok. 6 tysięcy ideogramów.
• W latach 50 XX wieku Chiny przeprowadziły reformę uproszczającą znaki, dlatego wbrew pozorom pismo chińskie i japońskie bardzo się różni.
• Po wojnie w Japonii było kilka reform pisma, od 1948 r. obowiązywała lista tōyō (1850 znaków).
• Później liczbę zwiększono do 1945 znaków(jōyō kanji) i tak do 2010 roku, kiedy to liczba wzrosła do 2136 znaków. W związku z tym uczniowie w Japonii mają bardziej rozszerzoną naukę alfabetu niż my;P
• Jeśli w  gazecie pojawiają się znaki spoza listy, używa się furigany - czytanie umieszczone nad znakiem zapisane hiraganą.
• W Japonii powstało ok 200 znaków, tzw. kokuji (znaki krajowe) - niektóre zapożyczyli  Chińczycy.

Dlaczego poszerzono liczbę znaków na liście?

W dobie komputerów Japończycy mają problem z odręcznym zapisem znaków. Zaawansowana technologia bardzo ułatwia im życie! Słowniki i proste w obsłudze pisanie na komputerze, nie wymaga od Japończyków znajomości pisania znaku, wystarczy spacja i voila! Można powiedzieć, że to właśnie technologia wrobiła ich w naukę prawie 200 nowych znaków;P Reformatorzy stwierdzili bowiem, że w rzeczywistości Japończycy używają coraz więcej znaków i należy dodać nowe do listy. O ile z pisaniem na komputerze nie ma problemów, z czytaniem gazety może być dużo trudniej...

O znakach mogłabym opowiadać godzinami, więc jeśli macie jakieś pytania to śmiało, na wszystkie odpowiem (no prawie wszystkie).

Świat pięknych znaków...